Η αδράνεια στην Φυσική είναι η ιδιότητα του σώματος να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής του κατάστασης, οποιαδήποτε στιγμή. Ακόμη κι αν η μεταβολή ήταν εμφανής από μακριά και ήταν μόνο θέμα χρόνου να συμβεί τελικά. Και πάντα όσο πιο μεγάλη είναι η αλλαγή, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αντίσταση σ' αυτήν, έτσι ώστε το άθροισμα των αντίθετων δυνάμεων ισούται με μηδέν και τελικά το σώμα δεν πηγαίνει πουθενά, αδρανοποιείται.
Γιατί τα σώματα, αλήθεια, αντιστέκονται στην αλλαγή; Ίσως γιατί πιστεύουν πως η αλλαγή πρέπει να συμβαίνει μόνο εάν οι ίδιοι την επιλέξουν, ποτέ ακουσίως. Ίσως τελικά η αλλαγή να είναι συνυφασμένη με κάτι αρνητικό.
Και τι είναι αυτό που φοβούνται μην χάσουν; Μάλλον αυτό που έχουν με κόπο φτιάξει, - ό,τι κι αν είναι αυτό- το σημείο στο οποίο έχουν φτάσει, - αδιαφορώντας για το πού βρίσκεται αυτό το σημείο στο χάρτη, είναι το δικό τους σημείο- και που αυτός ο κόπος τους κάνει να νιώθουν δικαιωματικά το κομμάτι αυτό κτήμα τους.
Ας παρομοιάσουμε το κτήμα μας αυτό με ένα τεράστιο κομμάτι τυρί. Το τυρί αντιπροσωπεύει το αγαθό αυτό που έχουμε κοπιάσει για να κατακτήσουμε, είμαστε χαρούμενοι κοντά του και μόνο κοντά του, είναι δικό μας κομμάτι πια και όποια κι αν είναι η γεύση του, για μας είναι η καλύτερη.
Οποιαδήποτε μεταβολή της κατάστασης αυτής, απλά δεν είναι επιθυμητή.
Το τυρί αυτό όμως μπορεί κάποια στιγμή να μας το πάρουν, να τελειώσει ή ακόμη να χαλάσει. Ο φόβος των σωμάτων για το άγνωστο νέο είναι εκείνος που θα τα αποτρέψει από το να δουν ότι το τυρί δεν ήταν ποτέ ολόδικό τους, τελείωνε σταδιακά ή ότι είχε πάψει να έχει πλέον αυτή την τόσο νόστιμη γεύση για την οποία το αγάπησαν.
Κάποιοι φόβοι είναι σεβαστοί γιατί μπορούν να μας προφυλάσσουν από πραγματικούς κινδύνους. Οι περισσότεροι όμως είναι μάλλον παράλογοι και ως επί το πλείστον μας εμποδίζουν να αλλάξουμε. Εξάλλου τι άλλο μπορούμε να χάσουμε όταν θεωρούμε ότι έχουμε χάσει κάτι τόσο σημαντικό; Η πραγματική ελευθερία έρχεται όταν ξεπερνάμε τους φόβους μας. Για την ακρίβεια, όταν φτάνουμε σε σημείο να γελάσουμε με τον εαυτό μας και τις φοβίες που τόσο καιρό κουβαλούσαμε μαζί μας, και πλέον είμαστε έτοιμοι για το άγνωστο. Τότε ακριβώς είμαστε και ελεύθεροι. Κι αυτό θα έπρεπε να ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι τυριού στον κόσμο.
Εξάλλου, ό,τι και να γίνει, ό,τι κι αν συμβεί θα υπάρχει πάντα ένα Καινούριο Τυρί εκεί έξω το οποίο μας περιμένει να το ανακαλύψουμε και που θα το κερδίζουμε ως έπαθλο όχι όταν αναγκαζόμαστε να δούμε την αλλαγή και να συμμορφωθούμε στα νέα δεδομένα, αλλά όταν αρχίζουμε να απολαμβάνουμε την περιπέτεια του ταξιδιού! Μία αλλαγή δεν έρχεται ποτέ χωρίς δώρο, ένα δώρο που θα μας φανεί χρήσιμο στο εξής, ένα μάθημα: “Μήπως έπρεπε να ελέγχω συχνότερα το τυρί μου για να δω την κατάστασή του;”, “ Μήπως έπρεπε να είχα εγκαταλείψει νωρίτερα το παλιό μου τυρί και να ψάξω για ένα καινούργιο;”, “Τελικά δεν είναι και τόσο τρομακτικά εκεί έξω, μου φαινόταν ακατόρθωτο στην αρχή”, “Υπάρχει πάντα Καινούργιο Τυρί εκεί έξω!”, “Τελικά όσο κι αν απολάμβανα τη γραβιέρα μου, το κασέρι μου φαίνεται εξίσου νόστιμο!”
Πηγή: "Ποιός πήρε το τυρί μου;" Spencer Johnson, M.D.
#outplacement #risesmart #careerdevelopment