Όσοι εργάζονται πιθανόν σε κάποια φάση στην καριέρα τους να έχουν φτάσει κάποια στιγμή σε σημείο να δυσανασχετήσουν με την εργασία τους. Το θέμα είναι τι γίνεται όταν, μετά από έναν προσωπικό και ειλικρινή απολογισμό, φτάσουμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι ίσως να μην έχουμε επιλέξει την καριέρα που επιθυμούσαμε. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να σκεφτούμε όλες τις δυνατότητες που μας παρέχονται, κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, σχετικά με την καριέρα μας και να καταλήξουμε σε κάποια απόφαση, χωρίς παρορμητισμούς και βιασύνη. Αν η επιθυμία μας για εργασιακή αλλαγή σχετίζεται με εύρεση μιας νέας θέσης εργασίας, δεν θα πρέπει να προχωρήσουμε σε βιαστικές κινήσεις. Η καλύτερη επιλογή είναι να διατηρήσουμε την τωρινή μας εργασία, ενώ παράλληλα να εντοπίσουμε τους ειδικούς που θα μπορέσουν να μας συμβουλέψουν σχετικά με την καριέρας μας και την αγορά εργασίας. Το να παραμείνουμε σε μία εργασία που δε μας ικανοποιεί μπορεί σε βάθος χρόνου να μην αποδειχθεί η καλύτερη λύση γιατί η απουσία ενός ενδιαφέροντος αντικειμένου εργασίας δημιουργεί αισθήματα δυσαρέσκειας, ψυχικής έντασης, έλλειψης προσωπικής ικανοποίησης, η οποία συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτο- αποτελεσματικότητας και της αυτοπεποίθησης. Επιπλέον, λειτουργεί περιοριστικά στη διεύρυνση της εργασιακής μας προοπτικής και την εκμετάλλευση των ικανοτήτων μας. Τέλος, η ύπαρξη των αρνητικών συναισθημάτων επιβαρύνει τις σχέσεις μας τόσο τις εργασιακές όσο και τις διαπροσωπικές. Σίγουρα, η αλλαγή καριέρας δεν είναι μία απλή διαδικασία και πρέπει να γίνει κατόπιν σκέψης και προσεκτικού χειρισμού ιδιαίτερα αν απασχολούμαστε σε ένα αντικείμενο εργασίας που δε μας δημιουργεί κανένα αίσθημα ικανοποίησης και κάλυψης βασικών μας αναγκών και δεν υπάρχει ενδεχόμενο αλλαγής αυτής της κατάστασης.